Debiut książkowy Andrzeja Stasiuka. Proza więzienna. Jeden z krytyków nazwał te opowiadania „epifaniami spod celi”. Alegoryczna opowieść zbudowana na indywidualnym doświadczeniu jest wizją człowieka zamkniętego w mentalnym więzieniu budowanym przez autora z naturalistycznym zapamiętaniem. Tytułowe mury symbolizują paradoksalnie szczelinę - możliwość ucieczki do biblijnego miasta - interpretacyjnego klucza. Ruch po klaustrofobicznej przestrzeni celi ale i własnego ciała zdobywa tu nowy wymiar jako podróż metafizyczna niosąca ze sobą nadzieję oczyszczenia.
